Δευτέρα 15 Ιουνίου 2015

Kim Gordon, Design Office : Noise Name Paintings and Sculptures of Rock Bands that are Broken Up @ Μουσείο Μπενάκη


Για τους πιο πολλούς ανθρώπους η Kim Gordon είναι η σέξι γυναικεία φωνή των Sonic Youth, η άγρια και ατίθαση μουσική περσόνα που, μαζί με τον Lee Ranaldo και τον μετέπειτα σύζυγό της Thurston Moore έφτιαξαν ένα από τα πιο επιδραστικά συγκροτήματα των 80´ς και όχι μόνο. Εγώ είχα την τύχη να δω τους Sonic Youth στο Rockwave του 2005 και θυμάμαι ότι είχα εντυπωσιαστεί από την ενεργειά τους, τον ωμό αισθησιασμό τους και την γνήσια, ανεπεξέργαστη ροκιά τους.

Η Kim Gordon όμως δεν ήταν ποτέ από αυτές τις γυναίκες που χρειάζονται μονίμως κάποιο αρσενικό πλάϊ τους για να λάμψουν. Μόνη της δούλεψε επίσης ως παραγωγός (στο πρώτο lp των Hole), ως εικαστική καλλιτέχνης, curator και αρθρογράφος, λανσάρισε τη δικιά της σειρά ρούχων X-girl to 1993, έφτιαξε το παράλληλο μουσικό project Free Kitten, συνεργάστηκε σχεδόν με όλες τις άξιες λόγου θηλυκές περσόνες της εποχής της (Julia Cafritz από τους Pussy Galore, Kathleen Hanna από τις Bikini Kill, Yoko Ono, Courtney Love, Lydia Lunch), εμφανίστηκε σε ταινίες, ενώ αυτή τη στιγμή είναι απολύτως αφοσιωμένη στο καινούριο της μουσικό σχήμα Body/Head και πρόσφατα κυκλοφόρησε το πρώτο της βιβλίο ‘’Girl in a band’’.  


 Την Παρασκευή 12 Ιουνίου, λοιπόν, ήμουν κάτι παραπάνω από ενθουσιασμένη που θα είχα την ευκαιρία να παρευρεθώ στα εγκαίνια της έκθεσής της ‘’Noise name paintings and sculptures of rock bands that are broken up’’ στο Μουσείο Μπενάκη της οδού Κουμπάρη. H μέρα ήταν ζεστή και όμορφη κι εγώ το έσκασα από τη δουλειά νωρίτερα, για να μπορώ να στηθώ από τις 19.30 στην ουρά, που, ήδη, όταν έφτασα, ξεκινούσε από την είσοδο του μουσείου και κατέληγε μπροστά από το υπουργείο δίπλα. Ήταν σα να περιμένεις έξω από το Fuzz ή το Gagarin, ο κόσμος ήταν σε γενικές γραμμές νέος, μαυροντυμένος και ροκ, πολλοί πίνανε μπύρες, καπνίζανε και μιλάγανε για μουσική και γενικά επικρατούσε ένας συγκρατημένος ενθουσιασμός και μια ευχάριστη αναταραχή, όπως σε μια ουρά για συναυλία.

Στις 20.00 ακριβώς οι πόρτες του μουσείου άνοιξαν και ανεβήκαμε όλοι στον τελευταίο όροφο του κτιρίου, όπου σε μια κατάλευκη αίθουσα εκτίθενται τα έργα της Kim Gordon. Πρόκειται για λευκούς καμβάδες όπου αναγράφονται με μεγάλα μαύρα γράμματα ονόματα συγκροτημάτων της noise μουσικής, που πλέον δεν υπάρχουν. Το μελάνι έχει αφεθεί να κυλήσει κι έτσι όλοι οι πίνακες είναι κάπως λεκιασμένοι, πράγμα που δημιουργεί ένα συναίσθημα αταξίας και ηθελημένης προχειρότητας.


Ακόμα και αν δε ξέρεις ποιοι είναι οι Stooges ή οι Sickness, οι πίνακες αυτοί μοιάζουν να λειτουργούν και αυτόνομα, καθαρά ως λέξεις, ως οπτικά σύμβολα μιας πραγματικότητας αποσυντονισμένης και δυστοπικής, μιας ζωής όπου ένας μαύρος κύκλος στο πάτωμα μιας λευκής γκαλερί και δυο καμβάδες που φέρουν τα ονόματα Aρρώστια και Ηλίθιοι δε μπορεί παρά να μας λέει κάτι. 


Γύρω στις 21.30 η Kim Gordon και ο Bill Nace ή αλλιώς οι Body/Head ανέβηκαν στη μικρή σκηνή, που είχε επιμελώς τοποθετηθεί στην ταράτσα του Μουσείου Μπενάκη. Έπαιξαν για σαράντα περίπου λεπτά, παραμορφωμένες κιθάρες, video wall και η Kim, πανέμορφη παρά τα εξήντα της χρόνια, με μαύρο t-shirt, μαύρη πολύ κοντή φούστα με στρας και ασημένια πέδιλα, φλέρταρε με το μικρόφωνο και την κιθάρα της και άφησε τη βραχνή φωνή της να γεμίσει τη νύχτα που είχε πια γίνει - χάρη στο αλκοόλ, τον κόσμο, τη ζέστη και το φεγγάρι – ανυπόφορα όμορφη. 

  
A night to remember.....και μια έκθεση που αποδεικνύει περίτρανα ότι το ροκ εξακολουθεί να αποτελεί ακόμα για πολύ κόσμο έμπνευση, αλλά και καθημερινότητα, τρόπο ζωής, αναπνοή….



(H έκθεση θα διαρκέσει ως τις 30 Αυγούστου στο κεντρικό κτίριο του Μουσείου Μπενάκη στην οδό Κουμπάρη 1. H performance των Body/Head της βραδιάς των εγκαινίων θα χρησιμοποιείται ως ηχητικό soundtrack καθ’όλη τη διάρκεια της έκθεσης.)

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου